Rocznica śmierci Leyla Gencer oraz Adama Minakowskiego

10 maja 2019 obchodziliśmy 11-stą rocznicę śmierci Leyli Gencer – (10.05.2008 Data śmierci)
Matką Leyli Gencer była Alexandra Angela Minakovska, która wychowała najzdolniejszą do śpiewu dziewczynę na silną kobietę, która późniejszych w latach stała się Divą nie tylko Turcji,
ale całego świata.

Leyla Gencer od najmłodszych lat śpiewała w chórze kościelnym w Adampolu. Podczas śpiewania w chórze wszyscy Adampolanie zachwycali się jej głosem i do dziś mieszkańcy starszego pokolenia wspominają jej głos, jakim echem rozbrzmiewał w kościele.
Młodziutka Leyla tak pięknie śpiewała i tak bardzo się jej głos różnił się wśród młodzieży, że wyjechała, aby rozwijać swoje zdolności.
O jej karierze życiowej i o jej życiu można wiele się dowiedzieć w muzeum Leyli Gencer.
Adres museum:
Osmaniye Mahallesi, İncirli Yolu Sokak. No: 27 / 31
BAKIRKÖY / Stambuł
Biografia Leyli Gencer – http://www.biyografya.com/biyografi/15607

Dziś również obchodzimy rocznicę śmierci Adama Minakowskiego (13 05.1916), wójta kolonii polskiej w Adampolu. Adam Minakowski był bratem Alexandry Angeli Minakovskiej, wujem Leyli Gencer.
Zmarł w tragiczny sposób w wieku 48 lat, został ukąszony przez żmiję.
Adam Minakowski, jako wójt kolonii polskiej w Adampolu dołożył wiele starań do wzniesienia kościoła oraz budowy pierwszej szkoły w Adampolu.
Wspominamy z wyrazami szacunku i jesteśmy dumni z naszej Leyli oraz z naszych przodków.
Wieczny odpoczynek racz im dać Panie.
Więcej informacji – Zofia Rizi Anı Evi & Dom Pamięci Zofii Ryży Polonezköy – Adampol

On May 10, 2019, we celebrated the 11th anniversary of the death of Leyla Gencer –
(10.05.2008 date of death)
Leyla Gencer’s mother was Alexandra Angela Minakovska, who brought up the most talented
girl for a strong woman who later became Diva in not only Turkey, but the whole world.
Leyla Gencer, from an early age, sang in the church choir in Adampol. While singing in the choir,
all the Adampolans raved about her voice and to this day the inhabitants of the older
generation remember her voice, which echoed in the church.
The young Leyla sang so beautifully and her voice was so different among young people that
she left to Adampol to develop her abilities.
You can learn a lot about her life career and her life in the Leyla Gencer museum.
Adres museum:
Osmaniye Mahallesi, İncirli Yolu Sokak. No: 27 / 31
BAKIRKÖY / Stambuł
Biography of Leyla Gencer – http://www.biyografya.com/biyografi/15607
Today, we are also celebrating the death anniversary of Adam Minakowski (13.05.1916), head
of the Polish colony in Adampol. Adam Minakowski was the brother of Alexandra Angela
Minakovska, uncle of Leyla Gencer. He died in a tragic way at the age of 48, he was stung by a
snake.
Adam Minakowski, as the head of the Polish colony in Adampol, made a lot of efforts to erect
the church and build the first school in Adampol.
We remember with respect and we are proud of our Leyla and our ancestors.
Eternal rest grant unto them, O Lord.

Leyla Gencer – turecka diwa polskiego pochodzenia

Najsławniejsza turecka śpiewaczka operowa – Leyla Gencer – miała polską matkę i urodziła się w Polonezköy. Diwa była primadonną w La Scala przez 25 lat, zmarła w 2008 roku.W Stambule można odwiedzić jej muzeum – odtworzony apartament Gencer z Mediolanu:

http://www.iksv.org/en/leylagencer

http://poturecku.blox.pl/html

Pogrzeb Leyli Gencer

English: Commemorative coin minted in honor of...

English: Commemorative coin minted in honor of Leyla Gencer (1928-2008) by the Turkish Government in 2004. (Photo credit: Wikipedia)

Trubadur, Nr 2 (47) 2008

W nocy z 9 na 10 maja zmarła Leyla Gencer. Była to wiadomość, której nie spodziewałem się zupełnie, chociaż słyszałem, że w ostatnim okresie artystka dość podupadła na zdrowiu. Pomimo tego zjawiała się prawie do końca (chociaż ostatnio już tylko od czasu do czasu) w „swojej” Akademii, instytucji przy La Scali doskonalącej młodych śpiewaków, której była dyrektorem, lub w znajdującym się w La Scali butiku z płytami i książkami, dokąd lubiła przychodzić na pogawędkę ze sprzedawczyniami, zwłaszcza z pracującą tam przeuroczą Mercedes Bianchi, panią prawie w jej wieku, wielką miłośniczką opery i przyjaciółką artystów.

Było dla mnie zaskoczeniem jej życzenie, urodzonej w Turcji z ojca muzułmanina (chociaż z matki katoliczki, Polki, Aleksandry Angeli Minakowskiej pochodzącej z Polonezköy-Adampola, polskiej wioski koło Istambułu), by obrządek żałobny odbył się po katolicku z mszą w kościele, a potem, by została spalona (co w islamie jest zabronione, zmarłego grzebie się nie później niż następnego dnia po zgonie), a jej prochy przewiezione do Istambułu i rozrzucone po Bosforze.

W poniedziałek 12 maja o godz. 11 w centrum Mediolanu przy znanym placu San Babila (tylko 5 minut spacerem od słynnej mediolańskiej katedry) w starym romańskim (XI wiek) kościele San Babila odbyła się uroczysta msza żałobna z trumną ustawioną przed ołtarzem. W czasie nabożeństwa pianista La Scali James Vaughaw i działający w Akademii Daniele Borniquez (który był w zarządzie organizacji ostatniego konkursu wokalnego Leyli Gencer w Istambule w 2006 r.) grali na zmianę na organach utwory sakralne, a podczas komunii James Vaughaw zaintonował Casta diva z Normy. Zaraz po skończonej mszy puszczono z taśmy nagranie fragmentu Mocy przeznaczenia (chór i Leyla Gencer), moment chyba najbardziej wzruszający. Wśród tłumu zapełniającego kościół było wiele znanych osób ze świata kultury, dostrzegłem znane sopranistki: Mirellę Freni i Lucianę Serrę, także peruwiańskiego tenora Luigiego Alvę, który razem z Leylą Gencer kończył sceniczna karierę w 1983 r. w Teatro La Fenice w Wenecji w operze F. Gnecco La prova d’un opera seria. Byli krytycy muzyczni: Sabino Lenoci i Lorenzo Arruga z żoną Francą Cella, autorką biografii Leyli Gencer. Oboje byli wielkimi przyjaciółmi śpiewaczki, to od nich były pokrywające trumnę białe róże. Były też kwiaty od wielkiego tureckiego pisarza Yasara Kemala. Chyba z połowę tłumu żegnającego artystkę stanowili studenci i absolwenci prowadzonej przez nią Akademii, głęboko przeżywający śmierć swojej Maestry. Wśród nich niezmiernie wzruszona mezzosopranistka Natalia Gavrilan, gruziński sopran Nino Machaidze, zdobywczyni pierwszego miejsca na konkursie wokalnym Leyli Gencer w Istambule w 2006 r., baryton Fabio Capitanucci, Guido Loconsolo…

Wynoszona z kościoła trumna żegnana była oklaskami, jak to jest we włoskim zwyczaju, kiedy ktoś ze znanych osobistości odchodzi z tego świata. Potem przed świątynią chwila skupienia, znów oklaski i furgon żałobny powoli zniknął w głębi bulwaru corso Venezia.

Z prasy tureckiej, która bardzo szczegółowo (a przez najbardziej czytany dziennik turecki Hürriyet także bardzo obszernie) informowała o tej smutnej okoliczności, dowiedziałem się, że w kościele San Babila na mszy żałobnej byli też przedstawiciele konsulatu tureckiego w Mediolanie, dyrektor opery w Istambule Rengim Gökmen oraz rodzina z Istambułu: bratanek Ibrahim Ceyrek z żoną Neslihan i jego matką Aynur, bratową Leyli Gencer. Prasa turecka poinformowała także, iż przed przewiezieniem do kościoła San Babila zwłoki zmarłej zostały przetransportowane z domu Gencer przy viale Maino do znajdującego się tuż obok znanego parku Giardini Pubblici przy Porta Venezia na krótką muzułmańską modlitwę. Była to Fatiha, najczęściej odmawiana sura otwierająca Koran (w tłumaczeniu jest prawie identyczna z chrześcijańskimOjcze nasz). Gazeta Hürriyet podała dużo różnych szczegółów z życia wielkiej sopranistki, także i fakt, że Leyla miała cały czas podarowany jej przez matkę krzyżyk…

Tuż przed śmiercią Leyli Gencer przypadkowo włączyłem włoską stację telewizyjną SAT 2000, gdzie szedł właśnie odcinek filmu Renata Castellaniego La vita di Giuseppe Verdi (z niezwykłą Carlą Fracci w roli żony kompozytora). Był to akurat odcinek z Leylą Gencer w niewielkiej roli primadonny, gdzie śpiewaczka grała niemal samą siebie. A po kilku dniach ta smutna nowina…

Amir Z. Szlachta

Pogrzeb Leyli Gencer

History of Polonezköy

Michał Czajkowski Sadyk Pasha

Michał Czajkowski Sadyk Pasha (Photo credit: Wikipedia)

History of Polonezköy

Polish-Turkish relations have been good since the 18th century, and the Ottoman Empire was the only major power in the world which never recognized the dissolution and partitioning of Poland between AustriaRussia and Prussia, while (Istanbul) remained as the only capital city in the world to maintain a „Polish Ambassador” until the end of the First World War and the subsequent re-creation ofPoland.

Polonezköy (Adampol) was founded by Prince  Adam Jerzy Czartoryski

in 1842. He was the Chairman of the Polish National Uprising Government and the leader of a political emigration party. The settlement was named Adam-koj (Adamköy) after its founder, which means the „Village of Adam” in Turkish (Adampol means „Town of Adam” in Polish).

Prince Czartoryski wanted to create the second emigration centre here (the first one was in ParisFrance). He sent his representative,Michał Czajkowski, to Turkey. Michał Czajkowski, after converting to Islam in 1850, became known as Mehmed Sadyk Pasza (Mehmet Sadık Paşa). He purchased the forest area which encompasses present-day Adampol from a missionary order of Lazarists. Plans were made to establish Adampol on this area in the future.

At the beginning, the village was inhabited by 12 people, but there were no more than 220 people when the village was most populated. In the course of time, Adampol developed and was flooded by a lot of emigrants from the rebellion in November 1830, during the Crimean War in 1853, and by runaways from Siberia and from captivity in Circassia. The first inhabitants busied themselves with agriculture, raising and forestry. After Polish independence in 1918, many returned to Poland. Before World War II, the first tourists already began to arrive to the village. The remaining inhabitants of Adampol (Polonezköy) took Turkish citizenship in 1938.

Adampol’s town chronicles registered the visits of famous people such as Franz Liszt (1847), French writer Gustave Flaubert (1850), Czech writer Karel Droz (1904), the first President of the Turkish Republic Mustafa Kemal Atatürk (1937), Pope Nuncio Angelo Roncalli – the future Pope John XXIII (in 1941 some children received confirmation from him during his visit) and the first Polish diplomat after the Second World War, Adam Rapacki, then the Minister of Foreign Affairs of the PRL, accompanied by Turkish dignitaries (1961).

In 1985 the village was visited by the President of Turkey Kenan Evren, and in 1994 by Lech Wałęsa. The next President of Poland,Aleksander Kwaśniewski, twice came to Adampol (in 1996 and 2000) where he visited the Memorial House of Zofia Ryży. Two years later Adampol celebrated the 160th anniversary of its founding.

Polish citizens (descendants of the founders of Adampol) often come back to Turkey in order to visit the settlement of their forefathers. Nowadays, there are about 1,000 people in Adampol and around 40 of them speak Polish fluently. There is a festival in Adampol (Polonezköy) every summer which enhances the cultural relationship between Adampol and Poland. The inhabitants pay some folk bands from Poland on their own and invite them to come to Adampol.

Famous Turks with partial Polish ancestry include the poet and playwright Nazım Hikmet, and the soprano opera singer Leyla Gencer.

http://en.wikipedia.org/wiki/Polonezk%C3%B6y